Трето полувреме

Во Трето полувреме, што се смета за најдобар роман на Имамовиќ, тематски, се занимава со болестите на босанското општество. Војната е одамна завршена, но ништо не е драматично променето во позитивна смисла. Општеството е полно со насилни и патолошки ликови и една од наративните линии зборува за тоа. Друга линија ни го опишува јавниот живот полн со екстремни гласови: националисти, вахабити, криминалци, корумпирани политичари. Ова не е прекрасна и лесна слика на земјата. Сепак, оваа проза е мајсторско комбинирање на трагичното со иронијата, на грозното со гротескното. Постојат различни дози на реалност, интелектуална критика и духовит хумор, што авторот ги користи за тестирање на нервите на читателот. На техничко ниво, тој создава веристичка слика на стварноста со користење на медиумските жанрови, но во исто време создавајќи калеидоскопски нарација, скокајќи од едно време во друго во раскажувањето или претставувајќи паралелни дејства во многу кратки пасуси. Значи, постои тежок експеримент за да се изгради современа хроника на Босна и Херцеговина, поддржана со документаристички материјал и псевдоновинарски парчиња во исто време со претставување на трагични ликови со силен емоционален товар.